Na afloop belegde de wedstrijdleiding weer een officiële bekeruitreiking. Volgens de meesten een schot in de roos: een groot aantal deelnemers had zich na afloop niet spoorslags naar huis begeven, zoals gebruikelijk. Bijna allen verzamelden zich in de kantine. Daar werd in genoeglijke sfeer een twintigtal bekers uitgereikt aan de meest regelmatige deelnemers van de dag. Het grote aantal prijzen was meteen een aanleiding voor verwarring en hilariteit.
Zeven klassen verschenen ditmaal aan de start: een specialklasse vanuit de Laverdaclub, een gecombineerde 50-125 cc klasse, de zijspannen, verder de 250, 350 en 500 cc. Voor het eerst reed er een goed bezette, zelfstandige 750 cc. Verscheidene machines kregen voor het eerst in vele jaren weer een kans om het asfalt te proeven: we zagen onder andere een Egli-Honda, diverse Ducati Pantah's, enkele Laverda's en de beroemde Yaenx van de na lange omzwervingen heelhuids uit Mongolië teruggekeerde Huub Hendrix.
Vochtig
Jammer natuurlijk, dat enkele deelnemers toch onzacht in aanraking kwamen met het asfalt. De één, omdat hij domweg teveel haast had, vergat dat de baan nat was en daardoor te laat remde. Een ander, omdat hij ongewild door die haastige rijders werd getorpedeerd. Beetje sneu, in dit geval was het die man z'n eerste circuitsessie ooit. Dat werd meteen zijn eerste valpartijtje. Gelukkig was er alleen materiële schade, dus nog wit om de neus kon hij achteraf met een glas water even bijkomen.
Een ander incident ontstond omdat een zijspanbakkenist onverhoeds en eigengereid aan het gas draaide. Kennelijk ging het niet hard genoeg. Het BMW-span maakte acuut een pirouette en eindigde op zijn kant in de sloot. Met wat sleurwerk was de machine weer klaar om zijn weg te vervolgen - onbeschadigd. De man aan het stuur is schipper naast God, volgens mij, dus zo zie je maar wat muiterij teweeg kan brengen.
Een derde ongelukje ontstond in de eerste bocht. Ten gevolge van extreme nattigheid remde een Aermacchirijder zichzelf onderuit. Ook hier alleen krassen op machine en ego. Nogmaals herhaalt SAM hier graag even de regel: het gaat bij deze demo's om regelmatigheid. Het is niet de bedoeling dat er naar de limiet wordt gezocht!
Milieumat
Aan de onvolprezen John Beumer was de ondankbare taak toegevallen om de deelnemers ervan te overtuigen dat het op Lelystad noodzakelijk is een goedgekeurde milieumat onder de motor te gebruiken. Volgens John was natuurlijk niet iedereen het hier mee eens: talrijk waren kreten als: 'Bij de CRT en andere evenementen mag het wel!'
Met enige overredingskracht van John hield bijna iedereen zich aan zijn verzoek, tot vreugde van de meestal licht overspannen terreincontroleurs.
"Ach, ik heb toch geen vrienden, daarom hebben ze juist mij ingehuurd!", zei John tegen de zwaarste protesteerders. Over het algemeen brak dat snel het ijs.
Met de terreinbeheerder van het politiecircuit zal wel weer even goed gepraat moeten worden. Het is een leuk volkje, dat van klassieke motorliefhebbers. Het is soms echter licht ongezeglijk, eigengereid en individualistisch ingesteld. Die houding klikt niet volautomatisch met de erg op regels en afspraken gestelde politiedienst!
Uitslagen volgen t.z.t.
GvH
Geen opmerkingen:
Een reactie posten