Zijspanracen: De rijders, de teams, de machines
De mensen die deelnemen aan de demo's en wedstrijden met klassieke zijspanracers zijn geen gewone mensen: ze zijn vol passie voor hun ongebruikelijke liefhebberij, als dat nog zo genoemd mag worden. Toch zijn ze ook weer wél 'gewoon': op zo'n dag zijn zij net als ieder ander afwisselend tevreden, ongerust, toegewijd, nerveus, moe, geërgerd, blij, verlegen, gelukkig en trots.
# 2 Honda viercilinder CB 750
Relatief modern materiaal, zo'n Honda vierpitter. Niet in leeftijd, want diverse motoren in de klassieke klasse zijn zelfs nieuwer. Het concept versloeg echter al bij de introductie in 1969 alles wat voorheen in de winkel verkrijgbaar was: vier cilinders, bovenliggende nokkenas, vier carburateurs en uitlaten en een ongehoord vermogen. Daar konden de traditionele Europese en Amerikaanse motorfabrikanten niets vergelijkbaars tegenover stellen. Op een enkele exclusieve machine als de MV Agusta of Münch Mammut na, moesten alle productiemotoren het doen met hooguit drie cilinders, stoterstangen en heel wat minder PK's.
De combinatie van Theo Bakker en Michiel Kuijer is er dan ook een met een historie. Hierover is in de media al eerder geschreven; hier volstaat daarom de vermelding dat deze combinatie eind jaren zestig tweemaal het Nederlands kampioenschap heeft veroverd.
Theo Bakker wist met wat geluk de hand te leggen op deze bijzondere machine en sindsdien reist hij er de circuits mee af voor regelmatigheidsdemonstraties. Na Eemshaven gaat hij meteen door naar Zandvoort, waar het CRT een demo organiseert. Terug naar huis voor de Honda: op dat roemruchte circuit behaalde de motor zijn grootste successen.
Zijn pleegzoon Michiel treedt op als bakkenist en dat doet hij zonder vrees en met plezier.
# 13 Moto Guzzi 950
Clara Spoorenberg is niet te beroerd om half ondersteboven hangend aan de Moto Guzzi te sleutelen. Ze is webmaster van de site van DSRA en een eigen site beheert zij ook: www.ducside.com. Inderdaad, ook een Ducatizijspan staat in de bus. Sinds ik ook een Ducati bezit (had eerder moeten gebeuren) ben ik op die site inderdaad al eens gaan kijken. Naast sleutelen en internetten is e ook nog eens bakkeniste voor haar partner Henk Jonker. Kortom, iemand die van meer markten thuis is.
Als ik haar vertel dat ik naast de Ducati ook een Guzzi heb en dat het racen met zijspan me wel wat lijkt, legt ze me uit, dat het niet zo ingewikkeld is als het lijkt. Dat waag ik te betwijfelen: tja, als je eenmaal een span hebt kan je het onderhouden en aanpassen. Om er van niets af één te bouwen is een heel ander verhaal.
Beide combinaties zijn 'echt van toen'. Er is altijd mee geraced, in tegenstelling tot sommige andere, die achteraf als replica zijn opgebouwd. De Guzzi is onlangs verlengd.
“Hoe dat zo?”, vraag ik. “Voorheen was de besturing nogal zenuwachtig, vooral bij hogere snelheden”, legt Clara uit, “Nu is het allemaal een beetje stabieler geworden”.
# 7 Suzuki 750
“De afstelling is nog niet helemaal goed”, zei Peter de Wit, maar dat was niet het ergste. Zijn bakkeniste Melanie Ferre. Had last van een eerder ongelukje met haar voet. Haar voet werd steeds dikker, niets ernstigs, dacht zij, maar ze ging toch even langs bij de circuitdokter. Prompt kreeg ze van hem een rijverbod voor 24 uur, vlak voor het begin van de eerste race. De Wit vertrok op een drafje naar het rennerskwartier, waar hij er al snel in slaagde om een vervangende bakkenist te ronselen. Na de geslaagde race had hij wel vastgesteld dat de lange rechte stukken een hogere eindoverbrenging noodzakelijk maakten. Hij had al een paar tandjes meer op het versnellingsbakkettingwiel, maar er zat nog meer in.
De motor wordt voortbewogen door de illustere watergekoelde driecilinder tweetakt, waarmee door Suzuki in de jaren zeventig een van diens eerste superbikes op de markt was gebracht. Deze 750 cc krachtbron stond toen al niet bekend om zijn hoge topvermogen, maar wel om betrouwbaarheid en koppel; voor een zijspancombinatie ook niet onbelangrijk. Het is de enige tweetakt in het rennersveld vandaag.
# 6 Triumph 650
Marlijna en Jaap Schulz rijden rond met een perfect geprepareerde combinatie, op basis van het beroemde Triumph Bonneville motorblok. Marlijna is als actief coureur tevens penningmeester van de DSRA. Haar conscientieuze werk maakt het mogelijk dat de stichting garant kan staan voor het risico om op voorhand de racetijd in te kopen bij de diverse organisatoren van evenementen.
# 21 Harley Davidson 1000
Deze ongebruikelijke combinatie is gebaseerd op een Sportsterblok van 1000 cc, dit exemplaar werkt nog steeds met gietijzeren cilinderkoppen. Richard Pouwels vertelt dat hij de machine vooral op het leveren van veel koppel bij lage toerentallen heeft afgestemd. Dat is ook waarin deze blokken goed zijn. Eemshaven is echter een circuit met hoge topsnelheden; de Harley heeft het hier wat moeilijker dan op de korte baantjes waar hij meestal rijdt tijdens racedemo's van HMV en CRT.
Aan de inzet van zijn partner en bakkeniste Kim van Loon zal het niet liggen. De zijspanklasse is er bij uitstek één waarbij vrouwen een hoofdrol durven en kunnen spelen.
# 36 Triumph 750
Gerrie de Bruin en zijn bakkeniste Ingrid Huizing zat het niet altijd mee. Het begon al bij het opstellen in het parc fermé, vlak voor de eerste vrije training. Gerrie begon zich plotseling zorgen te maken om het oliepeil in zijn tank. Was dat niet een beetje te laag? Moest er niet snel een busje olie komen vanuit het rennerskwartier? Het maakte zijn bakkeniste er niet vrolijker op. “Zit je eerst anderhalf uur te niksen in de paddock, moeten we nu ineens vlak voor de training op stel en sprong olie tanken? Lekker handig, hoor!”
Op een drafje ging het heen en weer en net op tijd kon er een litertje bij in de tank. “Tja”, zei Gerrie, “Dat durfde ik toch echt niet aan, met zo weinig olie!” Ondanks de nu ruime olievoorraad viel het stel toch stil tijdens de trainingen, in de haarspeldbocht achter de dijk. Het lag niet aan de olie, gelukkig; na het nodige noeste gesleutel door Ingrid en haar monteur bleek het elektrische circuit problemen te hebben gegeven. Tja, dit is een combinatie van Engelse makelij, natuurlijk. Tijdens de montagewerkzaamheden beperkt Gerrie zich tot nerveus heen en weer lopen, kettingroken en het maken van opmerkingen. Als het om hardrijden gaat is hij echter op zijn plek.
In de wedstrijd moesten zij helaas opgeven, alweer met mechanische pech. In de zijspanracerij is elke motor een prototype; dat geeft nu eenmaal meer kans op onverwachte problemen...
Meer Paddockfoto's
Meer circuitfoto's
Geen opmerkingen:
Een reactie posten