Eerste SAM-foto's Ducati Clubraces 2008

De eerste foto's van de Ducati Clubraces 2008 zijn hier te bekijken.



De winnaars van vandaag in de SAM-cup. Links Klaas Vink, 3e plaats, rechts Mark Reuvekamp, 1e plaats. Gert Meerman (2e) was al onderweg naar huis.
De twee kampioenen van de dag zijn in een volslagen lege en verregende pitlane toch heel gelukkig met hun bloemen, champagne en beker. Gert Meerman, waar was je!

SAM en Ducatiraces 2008

Vanzelf gaat er nooit iets en dat kan zeker gezegd worden van de inspanningen die SAM Motorsport zich getroost om dingen voor zijn rijders voor elkaar te brengen. Was de opkomst in Eemshaven gering, in Spaarnwoude was die door het barre weer nog veel slechter. Tolbert eind augustus is ook al weggevallen door eigenzinnigheid van de KNMV en de Fischereihafenrennen in Bremerhaven zijn afgevallen door interne Germaanse twisten.


Dus stonden alle rijders er klaar voor om in elk geval van de Ducati Clubraces iets moois te maken. Echter, de afspraak dat alle SAM-rijders bijeen zouden kunnen rijden in de klasse Euroclassics kon niet worden gestand gedaan door de race-organisatie. Zo waren Mark Reuvekamp (MuZ), Huub Hendrix (Yaenx), ik en anderen onverhoopt ingedeeld bij de klasse Ducati Open. In die klasse reden ook rijders voorzien van vierklepperstwins met 100 PK meer dan onze eencilinders. Al reden we ons het snot voor de ogen, we konden geen voldoende snelle tijden neerzetten om ons te kwalificeren voor de startgrid. Zelfs een persoonlijke verbetering van de rondetijd met negen seconden (2:21, voor wat het waard is) gaf me geen toegang.

We hadden ons er al bij neergelegd. Met de racecommissie is het moeilijk praten, had de ervaring ons al geleerd. Wel jammer en voor velen ongehoord, dat het mogelijk bleek te zijn dat je ondanks reglementaire aanmelding en betaling toch niet mee mocht doen. Hoe slecht je rondetijden ook zijn, iedereen rijdt mee, was altijd het credo.<

Bijtertje Huub Hendrix, rijder van zijn eigenbouw Yaenx, legde zich er niet bij neer. Hij ging klagen bij de racecommissie. En hij kreeg het voor elkaar! Wij mochten aanschuiven bij de Eurosingles. Onze rondetijden kwamen redelijk overeen, er was plaats in de klasse, de KNMV en de Circuitorganisatie hadden er geen probleem mee en we konden rijden!



Huub, bedankt! Je maakte ons weekend goed! (Huub met blauw petje, naast ondergetekende).


Evert Welvaart van de SAM liep zich de benen uit het lijf voor zijn rijders. Hij zorgde er voor dat er een totaalklassement werd opgemaakt, zodat aan het allerlaatste eind van het weekend ook een huldiging plaats kon vinden van de drie snelste SAM-rijders: Mark Reuvekamp (MuZ), Gert Meerman (Cagiva-Yamaha) en Klaas Vink.


De winnaars van vandaag in de SAM-cup. Links Klaas Vink, 3e plaats, rechts Mark Reuvekamp, 1e plaats. Gert Meerman (2e) was al onderweg naar huis. Foto Inge van Hesteren

Meer algemeen blijft het toch jammer, dat de Racecommissie van de Ducaticlub zijn afspraken met SAM niet is nagekomen. Vele SAM-rijders hebben zich volgens die oorspronkelijke afspraak ingeschreven voor de Euroclassics. Zij hebben in goed vertrouwen daarvoor betaald, kregen ook een bevestiging van inschrijving. Maar uiteindelijk zijn zij verdeeld over vele andere klassen, waaronder Ducati Open. Dan kan ieders wedstrijdtijd wel worden meegewogen voor een afzonderlijk SAM-klassement, maar men heeft niet 'tegen elkaar' kunnen rijden. Dat er één race op droge en de rest op natte baan is verreden maakt vergelijking nog moeilijker. Maar het zij zo, 'shit happens' en uiteindelijk verliet iedereen dit geslaagde weekend met een brede grijns van oor tot oor.

GvH

Raceverslag Euro Singles
Meer foto's

Racelicenties Duitse wegraces

Hoe zit het met de licenties voor wedstrijden van de GSA in Duitsland?

Om in het buitenland te rijden, dus ook bij GSA, kan men zonder toestemming van de KNMV rijden, als men in het bezit is van een Euro-licentie.
De meeste SAM rijders hebben deze echter niet. Ze zijn in bezit van een C-SAM licentie of rijden met een daglicentie. Deze rijders kunnen toestemming vragen via de SAM. De SAM stuurt het verzoek met positieve advisering door naar de KNMV. De KNMV geeft toestemming als rijders een C-licentie hebben of een racecursus hebben gevolgd. De SAM-coureurs rijden dan in Duitsland met een daglicentie van de Duitse bond.

Meer info over de wedstrijdkalender van GSA op www.supermono.de

EW/GvH

Ducatiraces 2008: de raceverslagen

De eerste verslagen van de Ducati Clubraces van 2008 zijn intussen te lezen.

Raceverslag Mark Reuvekamp, MuZ # 66
Raceverslag Gijs van Hesteren, MuZ # 171

Raceverslag Eemshaven 2008

Mark Reuvekamp schreef een boeiend verslag van zijn wedstrijd in de SAM tot 750 cc.
Je kan het nalezen op zijn website.

Sam Motorsport gehackt

Gisteren heeft Budget Webhosting deze site tijdelijk op non-actief gezet (suspended). De site was gehackt, ergens in een PHP-script. Gisterenavond laat hebben we dat probleem opgelost en de site is nu weer online, zoals u ziet. We hebben alle pagina's en bestanden opnieuw geladen en alles werkt weer OK. Mocht u ergens nog een blinde link of iets dergelijks aantreffen, dan horen we het graag. Bij voorbaat dank!

GvH

Fotopagina SAM bijgewerkt

Op de fotopagina van SAM Motorsport zijn de links naar alle foto's van Eemshaven 2008 bij elkaar gezet.

SAM Spaarnwoude 2008

Vanuit een heel erg nat Spaarnwoude:

De weergoden waren dit gecombineerde CRT- en SAM-evenement niet bepaald gunstig gestemd en daardoor waren er lang niet zoveel rijders als het voorgaande jaar.
De mensen van de Specialklasse waren uiteindelijk met z'n tienen op komen dagen. De meeste dropen nog na van een zeer natte reis op de motor over de Nederlandse wegen. Inschrijven, motorfiets keuren en dan wachten tot men aan de beurt was om de rondjes op de baan te mogen rijden. De baan was in de dagen toen de zon nog scheen, schoongemaakt en geborsteld. De groene aanslag van vorig jaar was weg.
Petje af voor de doorbijters in de stromende regen.

Duitse wedstijden voor SAM-coureurs

Frank Heyden is de voorzitter van de GSA, de German Supermono Association. De SAM en de GSA zijn dit jaar een samenwerkingsverband aangegaan, waarbij de rijders over en weer in elkaars race-evenementen kunnen deelnemen. Naar aanleiding van de afgelasting van de Fischereihafenrennen in Bremerhaven tijdens afgelopen Pinksterweekend schrijft hij ons het volgende:

“Het spijt ons echt heel erg, dat we de Fischereihafenrennen hebben moeten afgelasten. Voor ons was dat echter de enig juiste beslissing: óf we rijden allemaal of niemand.
Dit jaar verzamelen we een grote hoeveelheid ervaring, ook met de organisatoren van race-evenementen. We hebben al gemerkt, dat je met sommige organisatoren veel beter kan samenwerken dat met andere.
We zijn nog aan het nadenken over mogelijkheden, die we samen met de SAM kunnen organiseren. In beginsel zijn AL onze wedstrijden open voor de eencilinderrijders onder de SAM-coureurs. Als je wilt meedoen met een MuZ Scorpion of een andere eencilinder viertaktmachine, dan kan dat bij elke GSA-race.
Meestal heb je daar geen vaste racelicentie bij nodig. Mocht dat ooit een keer wél het geval zijn, dan kunnen we voor de betreffende rijders een eenmalige licentie regelen. Dat is geen probleem.
Het ligt een beetje anders, als het gaat om de deelname van rijders met een meercilindermachine, zoals bijvoorbeeld een kleine tweecilinder als Moto Guzzi, Ducati Pantah of een Laverda 500 cc twin. Voor hen kunnen we slechts incidenteel een gemeenschappelijke GSA-SAM-race organiseren. In 2008 is daarvoor nog Dahlemer Binz gepland. De kleine tweecilinders kunnen daar in een eigen klassement samen rijden met de Classic mono’s.
Dat is het voor dit jaar, maar als er voldoende interesse is voor meer evenementen, waarbij de lichte meercilinders samen rijden met de Classic mono’s, dan zouden we voor 2009 een kleine serie van twee of drie evenementen kunnen opzetten. Voorwaarde zou wel moeten zijn, dat er minstens zes SAM-coureurs deelnemen.
Nogmaals, voor elke SAM-eencilinderrijder is er startgelegenheid bij ALLE GSA-races, dus ook op de Nürburgring, Hockenheim, Oschersleben, Dahlemer Binz of Schleizer Dreieck.”


Als je voldoet aan de voorwaarden, die Frank Heyden hierboven heeft omschreven, kan je je via www.supermono.de aanmelden voor deze wedstrijden.
Op de pagina "Inschrijven" zullen we binnenkort eveneens een inschrijfmogelijkheid plaatsen.


Racelicenties

N.a.v. reacties:

Om in het buitenland te rijden, dus ook bij GSA, kan men zonder toestemming van de KNMV rijden alsm men in het bezit is van een Euro-licentie.
De meeste SAM rijders hebben echter een C-SAM licentie of rijden met een daglicentie. Deze rijders kunnen toestemming vragen via de SAM. De SAM stuurt het verzoek met positieve advisering door naar de KNMV. De KNMV geeft toestemming als rijders een C-licentie hebben of een racecursus hebben gevolgd. De SAM-coureurs rijden dan in Duitsland met een daglicentie van de Duitse bond.

GvH

Verslagen op SAM-site

Op de pagina met verslagen een overzicht van alle bijdragen over de wedstrijden en demo's te Eemshaven op 1 mei 2008.

Circuitfoto's Eemshaven

Nieuwe foto's zijn te bekijken, zowel van de SAM tot 750cc als van de DSRA-zijspandemo's.

DSRA Classic regelmatigheidsdemo's

Eemshaven 1 mei 2008


Zijspanracen: De rijders, de teams, de machines

De mensen die deelnemen aan de demo's en wedstrijden met klassieke zijspanracers zijn geen gewone mensen: ze zijn vol passie voor hun ongebruikelijke liefhebberij, als dat nog zo genoemd mag worden. Toch zijn ze ook weer wél 'gewoon': op zo'n dag zijn zij net als ieder ander afwisselend tevreden, ongerust, toegewijd, nerveus, moe, geërgerd, blij, verlegen, gelukkig en trots.

# 2 Honda viercilinder CB 750

Relatief modern materiaal, zo'n Honda vierpitter. Niet in leeftijd, want diverse motoren in de klassieke klasse zijn zelfs nieuwer. Het concept versloeg echter al bij de introductie in 1969 alles wat voorheen in de winkel verkrijgbaar was: vier cilinders, bovenliggende nokkenas, vier carburateurs en uitlaten en een ongehoord vermogen. Daar konden de traditionele Europese en Amerikaanse motorfabrikanten niets vergelijkbaars tegenover stellen. Op een enkele exclusieve machine als de MV Agusta of Münch Mammut na, moesten alle productiemotoren het doen met hooguit drie cilinders, stoterstangen en heel wat minder PK's.
De combinatie van Theo Bakker en Michiel Kuijer is er dan ook een met een historie. Hierover is in de media al eerder geschreven; hier volstaat daarom de vermelding dat deze combinatie eind jaren zestig tweemaal het Nederlands kampioenschap heeft veroverd.
Theo Bakker wist met wat geluk de hand te leggen op deze bijzondere machine en sindsdien reist hij er de circuits mee af voor regelmatigheidsdemonstraties. Na Eemshaven gaat hij meteen door naar Zandvoort, waar het CRT een demo organiseert. Terug naar huis voor de Honda: op dat roemruchte circuit behaalde de motor zijn grootste successen.





Zijn pleegzoon Michiel treedt op als bakkenist en dat doet hij zonder vrees en met plezier.


# 13 Moto Guzzi 950

Clara Spoorenberg is niet te beroerd om half ondersteboven hangend aan de Moto Guzzi te sleutelen. Ze is webmaster van de site van DSRA en een eigen site beheert zij ook: www.ducside.com. Inderdaad, ook een Ducatizijspan staat in de bus. Sinds ik ook een Ducati bezit (had eerder moeten gebeuren) ben ik op die site inderdaad al eens gaan kijken. Naast sleutelen en internetten is e ook nog eens bakkeniste voor haar partner Henk Jonker. Kortom, iemand die van meer markten thuis is.
Als ik haar vertel dat ik naast de Ducati ook een Guzzi heb en dat het racen met zijspan me wel wat lijkt, legt ze me uit, dat het niet zo ingewikkeld is als het lijkt. Dat waag ik te betwijfelen: tja, als je eenmaal een span hebt kan je het onderhouden en aanpassen. Om er van niets af één te bouwen is een heel ander verhaal.
Beide combinaties zijn 'echt van toen'. Er is altijd mee geraced, in tegenstelling tot sommige andere, die achteraf als replica zijn opgebouwd. De Guzzi is onlangs verlengd.
“Hoe dat zo?”, vraag ik. “Voorheen was de besturing nogal zenuwachtig, vooral bij hogere snelheden”, legt Clara uit, “Nu is het allemaal een beetje stabieler geworden”.





# 7 Suzuki 750

“De afstelling is nog niet helemaal goed”, zei Peter de Wit, maar dat was niet het ergste. Zijn bakkeniste Melanie Ferre. Had last van een eerder ongelukje met haar voet. Haar voet werd steeds dikker, niets ernstigs, dacht zij, maar ze ging toch even langs bij de circuitdokter. Prompt kreeg ze van hem een rijverbod voor 24 uur, vlak voor het begin van de eerste race. De Wit vertrok op een drafje naar het rennerskwartier, waar hij er al snel in slaagde om een vervangende bakkenist te ronselen. Na de geslaagde race had hij wel vastgesteld dat de lange rechte stukken een hogere eindoverbrenging noodzakelijk maakten. Hij had al een paar tandjes meer op het versnellingsbakkettingwiel, maar er zat nog meer in.
De motor wordt voortbewogen door de illustere watergekoelde driecilinder tweetakt, waarmee door Suzuki in de jaren zeventig een van diens eerste superbikes op de markt was gebracht. Deze 750 cc krachtbron stond toen al niet bekend om zijn hoge topvermogen, maar wel om betrouwbaarheid en koppel; voor een zijspancombinatie ook niet onbelangrijk. Het is de enige tweetakt in het rennersveld vandaag.






# 6 Triumph 650

Marlijna en Jaap Schulz rijden rond met een perfect geprepareerde combinatie, op basis van het beroemde Triumph Bonneville motorblok. Marlijna is als actief coureur tevens penningmeester van de DSRA. Haar conscientieuze werk maakt het mogelijk dat de stichting garant kan staan voor het risico om op voorhand de racetijd in te kopen bij de diverse organisatoren van evenementen.



# 21 Harley Davidson 1000

Deze ongebruikelijke combinatie is gebaseerd op een Sportsterblok van 1000 cc, dit exemplaar werkt nog steeds met gietijzeren cilinderkoppen. Richard Pouwels vertelt dat hij de machine vooral op het leveren van veel koppel bij lage toerentallen heeft afgestemd. Dat is ook waarin deze blokken goed zijn. Eemshaven is echter een circuit met hoge topsnelheden; de Harley heeft het hier wat moeilijker dan op de korte baantjes waar hij meestal rijdt tijdens racedemo's van HMV en CRT.
Aan de inzet van zijn partner en bakkeniste Kim van Loon zal het niet liggen. De zijspanklasse is er bij uitstek één waarbij vrouwen een hoofdrol durven en kunnen spelen.



# 36 Triumph 750

Gerrie de Bruin en zijn bakkeniste Ingrid Huizing zat het niet altijd mee. Het begon al bij het opstellen in het parc fermé, vlak voor de eerste vrije training. Gerrie begon zich plotseling zorgen te maken om het oliepeil in zijn tank. Was dat niet een beetje te laag? Moest er niet snel een busje olie komen vanuit het rennerskwartier? Het maakte zijn bakkeniste er niet vrolijker op. “Zit je eerst anderhalf uur te niksen in de paddock, moeten we nu ineens vlak voor de training op stel en sprong olie tanken? Lekker handig, hoor!”






Op een drafje ging het heen en weer en net op tijd kon er een litertje bij in de tank. “Tja”, zei Gerrie, “Dat durfde ik toch echt niet aan, met zo weinig olie!” Ondanks de nu ruime olievoorraad viel het stel toch stil tijdens de trainingen, in de haarspeldbocht achter de dijk. Het lag niet aan de olie, gelukkig; na het nodige noeste gesleutel door Ingrid en haar monteur bleek het elektrische circuit problemen te hebben gegeven. Tja, dit is een combinatie van Engelse makelij, natuurlijk. Tijdens de montagewerkzaamheden beperkt Gerrie zich tot nerveus heen en weer lopen, kettingroken en het maken van opmerkingen. Als het om hardrijden gaat is hij echter op zijn plek.
In de wedstrijd moesten zij helaas opgeven, alweer met mechanische pech. In de zijspanracerij is elke motor een prototype; dat geeft nu eenmaal meer kans op onverwachte problemen...


Meer Paddockfoto's
Meer circuitfoto's

DSRA – interview met de voorzitter

De laatste tijd is sprake van een opvallende opleving van het zijspanracen, zowel met moderne zijspannen als met de klassieke. Zijspanraces en racedemo’s worden weer opgenomen in evenementenprogramma’s van KNMV, SAM, CRT en HMV. De deelnemersvelden groeien zienderogen. Hoe komt dat? Daarover sprak ik met Jaap de Jong. Hij reed al in 1969 mee in wedstrijden, als bakkenist van zijspancombinaties. Hij is sinds drie jaar voorzitter van de DSRA.

Jaap, hoe komt het dat we hier zitten, in een met deelnemers gevulde paddock, in deze mooie hospitality-tent van de DSRA?
“Het zijspanracen is in de loop der jaren in de verdrukking geraakt. Wij vonden dat het tijd werd om daar iets aan te doen. De Dutch Sidecar Racing Asssociation bestaat al langer, maar we hebben het roer omgegooid. Er was sprake van een kip-en-ei-situatie. Je hebt pas genoeg rijders als er genoeg evenementen op de jaarkalender staan. Maar je krijgt die rijders pas als je zeker bent van de evenementen”.

Wat is dan het geheim van het succes van DSRA?
“We kopen domweg op voorhand tijd in bij evenementen. Zo hebben wij bij voorbaat bij de SME (Stichting Motorraces Eemshaven) meerdere races ‘besteld’. Als de DSRA er borg voor staat, is het geen enkel probleem om wedstrijden op het programma van evenementen als deze krijgen. Dit jaar hebben we een goed gevulde raceagenda.
We hebben overal goede contacten met organisaties opgebouwd. Zo loont het voor rijders om te investeren in hun machine, in hun team en in hun talent. In Eemshaven hebben we dit jaar voor het eerst een goed gevuld deelnemersveld met moderne combinaties. Dat de klassiekers wat minder talrijk zijn komt door een groot evenement in het Duitse Schleiz. Daar zijn veel rijders naar toe gereisd dit weekend.”

De stichting gaat dus aanzienlijke financiële risico’s aan. Is de DSRA dan zo’n rijke club, dat ze zich dat kan veroorloven?
“Helemaal niet!”, zegt De Jong, “Wat we vooral doen is het voeren van een strak financieel beleid. Onze penningmeester, Marlijne Schulz – zelf ook zijspancoureur, houdt goed in de gaten dat allen op tijd hun evenementenbijdrage betalen. Zo kan de DSRA ook op tijd voldoen aan zijn verplichtingen. De goede sfeer in de DSRA doet de rest. Iedereen voelt zich medeverantwoordelijk, na een aantal jaren kent iedereen elkaar goed en allen weten dat het belangrijk is om de administratieve aspecten goed in de hand te houden. Verder hebben we ook nog donateurs en sponsors en elk team draagt jaarlijks 100 euro af”.

Hoe zit het met de vermenging van modern en klassiek zijspanracen? Het lijkt wel alsof die allebei in één stichting bij elkaar zitten!
“Dat is ook zo. Oorspronkelijk vertegenwoordigde de DSRA de belangen van het moderne zijspanracen. Sinds ik voorzitter ben heb ik het klassieke aspect aangemoedigd. Ik ben zelf afkomstig uit de klassiekerswereld. In het deelnemersveld zaten mensen die al net zolang meegaan in de racerij als ik. Met alle respect, het is goed dat ouderen mee blijven doen, maar hun snelheid is niet meer zoals in hun hoogtijdagen. We worden allemaal ouder en voorzichtiger. Daar is niets mis mee.
Wat je tezelfdertijd óók ziet, is een groei van het aantal jongere coureurs dat met historische machinerie de baan opgaat. Onze redenatie was, dat er een meerwaarde zit in samenwerking, kruisbestuiving en uitwisseling. Misschien moeten sommige ouderen overgaan naar demoraces met klassiekers en sommige jongeren naar het moderne spul.
Vast staat in elk geval, dat een gezamenlijk optrekken in één belangenorganisatie voor beide vormen van zijspanracen heel goed mogelijk is en ook veel resultaten afwerpt”.

Is het voor de DSRA een probleem om op één dag, tijdens één evenement, zowel ‘echte’ races te verrijden als regelmatigheidwedstrijden?
De Jong: “Dat valt wel mee. Je moet als organisatie wel zorgen dat de afspraken duidelijk zijn en dat alles verzekeringtechnisch goed is afgedekt. De snelheidswedstrijden zijn ondergebracht bij de KNMV. Voor de regelmatigheiddemo’s doen we dat samen met de MON. Voor de KNMV verzorgen we ook speciale zijspantrainingen, waarbij je een zijspanracelicentie kan behalen. De klassieke rijders volgen die trainingen ook, zodat ze in het buitenland mee mogen rijden. Een goed voorbeeld van de wisselwerking die we hebben opgebouwd” .

Doen jullie ook iets aan publiciteit?
“We proberen actief naar buiten te treden. Het aantal evenementen is natuurlijk de beste reclame, maar vorige week bijvoorbeeld was er een item over ons op de televisie, bij RTL-GP, in het bijprogramma van het WK Superbike. Daarmee hebben we heel Nederland in één keer bereikt en dat is mooi natuurlijk!”.

Hoe groot is jullie bestuur eigenlijk?
“We proberen dat bestuur zo breed mogelijk op te zetten. Het liefst hebben we dat de bestuursleden zelf ook actief meerijden. Dat hebben we nu wel aardig voor elkaar. Harald Endeveld is onze vicevoorzitter, Wim van Wijmeren is technisch bestuurslid en instructeur, Hans van de Meijdenborg is rijdersvertegenwoordiger, Clara Spoorenberg houdt de website van de DSRA bij (www.dsra.nu), Lia en Henk van de Boomen verzorgen het clubhuis: de grote tent met aanhangwagen die naar alle evenementen meegaan en waar altijd koffie klaar staat, de uitslagen worden opgehangen en relaties worden ontvangen”.

Rijders en machines SAM tot 750 cc

Yaenx

Een interessante nieuwe motor in het veld was onder meer de Yaenx van Huub Hendrix, een eigenbouwracer op basis van een Yamaha TT600-blok. Huub heeft hieromheen een klassiek geïnspireerde superlichte racer gebouwd. Nico Bakker bouwde hiervoor het frame. De Yaenx reed tot nu toe voornamelijk mee bij de Ducati Clubraces en af en toe bij Duitse circuitdagen. Sinds de racecommissie van de Ducaticlub Nederland de klassenindeling heeft gewijzigd zijn de Ducati Clubraces racetechnisch minder aantrekkelijk geworden voor relatief laagvermogende eencilinders. Huub vond deze door SAM georganiseerde stratenrace daarom een welkome aanvulling op het jaarprogramma. Aanvankelijk vond hij dat het stratencircuit nogal wat gewenning vereiste, maar na een drietal sessies ging hij zich er steeds beter thuisvoelen. Het verloop van de dag en de sfeer in het rennerskwartier deden hem aan het einde van de dag opmerken, dat hij in tegenstelling tot wat hij aan het begin stelde, toch graag een volgende keer terug zou willen komen.




Huub Hendrix met Yaenx en Daniël van Dienst met Aprilia in het parc fermé.

Cagiva Super Single

Gert Meerman viel weer op met zijn Cagiva Super Single Project. Een prachtig afgewerkte combinatie van een Yamaha 660 motorblok met een Cagiva Mito rjiwielgedeelte. Hij reed er ook niet langzaam mee, ondanks wat afstelprobleempjes die nog even snel moesten worden verholpen in het rennerskwartier.



Folan

Pieter Huiting had een Laverda Folan meegebracht, een interessante combinatie van een Laverdachassis met het blok van een Zweedse grasbaanracer. Deze V-twin is uiterst krachtig, maar Pieter had er regelmatig problemen mee. Hij wist er desondanks de beste trainingstijd mee neer te zetten. In de wedstrijd moest hij uiteindelijk afhaken. Ontstekingsproblemen waren vermoedelijk de oorzaak, maar het wisselen van bougies en bobines bracht niet de oplossing.





Peter Huiting, tot het laatst aan het werk bij zijn Folan, maar het mocht niet baten.




Yamaha Supermono

Ron Hand had twee van zijn Yamaha-racers meegenomen. Hiermee haalde hij in de jaren negentig vele podia in het ONK Supermonoklasse. Hij was nog niets verleerd van zijn racetalent. De motoren zagen er uit als om door een ringetje te halen, waarmee ook weer bewezen is dat goede voorbereiding telt.





Ron en George Hand.

Verslag SAM tot 750 cc

SAM Hemelvaartraces Eemshaven
1 mei 2008

Degenen die verwacht hadden dat het wisselvallige weer de wegraces van SAM en DSRA minder spannend zou maken hadden het bij het verkeerde eind. De afwisselend zonnige en buiige perioden speelden echter wel degelijk een rol. Allereerst had een aantal deelnemers - misschien te goed - geluisterd naar de weerberichten en naar aanleiding daarvan besloten om af te zien van de reis naar Eemshaven. De verhouding goed en slecht weer viel uiteindelijk gunstig genoeg uit, dus zij hadden ongelijk. Het weer was de gehele dag overwegend zonnig; de schepen vol aardappelen aan de hemel trokken grotendeels voorbij aan het Groninger havencircuit.



De echte invloed van het weer liet zich wél voelen in het grillige verloop van de wedstrijden. Eén zware bui moesten de circuitgangers manmoedig verdragen. Met name de slotfase van de wedstrijd in de klasse SAM tot 750cc werd bemoeilijkt door deze enorme hoospartij, waarbij aan de achterkant van het circuit zelfs hagelstenen in een centimeterdikke laag bleven liggen. Gelukkig duurde het niet lang en bleven ongevallen uit; alle deelnemers verreden hun de laatste ronde zo rustig mogelijk en in de posities kwamen geen wisselingen meer voor.

Vreemd toch om ook steeds weer te horen dat men Eemshaven ‘ver’ vindt. Hoezo ver? Duitsers, Fransen of Engelsen reizen in hun land regelmatig vele uren en vele honderden kilometers voor een paar racesessies; dat ons landje zo klein is wil niet zeggen dat je kan spreken van grote afstanden…

Wedstrijdverslag SAM-klasse tot 750 cc

Het deelnemersveld was iets kleiner dan het jaar daarvoor. Hemelvaart viel ook iets vroeger en daardoor hadden nog niet alle coureurs hun fiets al op orde kunnen krijgen. Enkele aangemelde deelnemers moesten daarom afzien van deelname aan de wedstrijd. De variatie in machinerie maakte dat weer goed. Zo reden er eencilinders mee en tweecilinders, staande twins, V-twins, tweetakten en viertakten, productiemotoren en prototypen, moderne motoren en klassiekers.



Ook de leeftijden binnen de ploeg met coureurs liepen ver uiteen; tussen de jongste en de oudste rijders zaten vele tientallen jaren levenservaring. Het enthousiasme, de toewijding, de competitie en de kameraadschap waren bij allen even groot. Uiteindelijk ging het om een clubrace voor amateurs en liefhebbers en dat kon je merken.

De wedstrijd was spannend. De Folan van Pieter Huiting, in principe de snelste van het veld, liet het al snel afweten. In de kopgroep leverden Ron Hand (Yamaha Supermono) en Daniël van Dienst (Aprilia 250 cc) daarop een lange strijd om de eerste plaats. Van Dienst, de winnaar van vorig jaar, wist door goed bochtenwerk en laat remmen Hand regelmatig te verschalken. Het gewicht van zijn supermono speelde Hand vaak parten, maar door de grotere cilinderinhoud en het forse koppel van de Yamaha kon hij de Aprilia op de rechte stukken goed voorbij komen. In de slotfase viel Van Dienst ver terug en hij eindigde uiteindelijk buiten de raceresultaten. “De motor ging onregelmatig lopen, viel uit, sloeg weer aan. De tank lijkt wel leeg!”, riep hij bij binnenkomst teleurgesteld. Dat gaf George Hand - inderdaad een broer van Ron - de kans om de tweede plaats te veroveren met zijn Yamaha 660. Jan Eybergen met Ducati Pantah schoof tot zijn plezier door naar de derde podiumplek.



Achter hen reed Van Middelaar (Bimota) een vrij eenzame wedstrijd, hij kon de koplopers niet naderen maar liep langzaam uit op Constantijn Buis (Laverda), Mark Reuvekamp (MuZ Scorpion), Jurrien Medema (BSA Goldstar) en Gert Meerman (Cagiva Super Single). De vier laatstgenoemde maakten er nog een interessante strijd van. Hekkensluiters waren Huub Hendrix en Mark de Vink, die zich bij gebrek aan PK’s niet in het strijdgewoel vooraan hadden kunnen mengen, maar in elk geval wel de race netjes uitreden.

Dat konden Van Dienst of Huiting niet zeggen. Tot de uitvallers behoorde ook Henk Geesink, die na een onschuldig valpartijtje in de training niet had gemerkt dat zijn schakelmechanisme verbogen was. Al vóór de eerste bocht moest hij afhaken. Andere DNF’ers waren Tijl Schimmel ((Laverda), Theo Brinckman (Ducati Pantah) en Erik Brouwer. Helemaal niet aan de start verschenen Gijs van Hesteren, Gerard Streefland, Otto Pasker, Gertjan Klijn, Rolf Dragt en William van Rijt. Volgend jaar beter, heren!



Erepodium na de SAM-wedstrijd. 1e Ron Hand, 2e George Hand, 3e Jan Eybergen.

Meer foto's van de training en wedstrijd in SAM tot 750cc.
Foto's Paddock.

Uitslagen SAM 750cc.

Eemshaven 2008: uitslagen en fotobijschriften

De nieuwste updates over Eemshaven 2008: de fotopagina's van het rennerskwartier zijn voorzien van bijschriften.
De uitslagen van SAM tot 750 cc zijn te bekijken.

Wegraces Eemshaven - foto's SAM en DSRA

Een deel van de foto's die we maakten van de SAM-motorraces in Eemshaven staan nu online in Picasa-albums. De eerste serie bestrijkt de solomotoren tot 750 cc, de tweede de klassieke race-zijspancombinaties van de DSRA.





George Hand meteen na zijn overwinning in de klasse SAM tot 750cc, in een verregende paddock. Foto: Gijs van Hesteren




Meer tekst en foto's volgen.

Fischereihafenrennen gaat niet door

Het ziet ernaar uit dat de Duitse Supermonoclub GSA het niet eens is met de organisatie van de Fischereihafenrennen in Bremerhaven, komend weekend en dat het feest niet doorgaat, tenzij ze alsnog tot een vergelijk komen. Althans, het gecombineerde SAM-GSA-feest.
Overigens vinden we het een terechte beslissing van de GSA om niet akkoord te gaan met het plan van de organisatie in Bremerhaven om Supermoto te mengen met wegracers. Zie de Duitse tekst hieronder.

Nach dem tollen Auftakt auf dem Schleizer Dreieck müssen wir Euch leider eine traurige Nachricht übermitteln.

Die GSA Rennen beim Fischereihafenrennen in Bremerhaven werden nicht statt finden. Wir bedauern das sehr, haben uns jedoch heute auch nach Rücksprache mit Eurem Fahrersprecher Olli Hirschhoff zu diesen Schritt entschlossen, weil auf dieser Veranstaltung für Euch nichts Gutes heraus kommen kann.

Unüberbrückbare Differenzen mit dem Veranstalter lassen einen Start nicht zu. Wir sahen uns genötigt nachfolgende Zeilen (siehe anhängendes Dokument) an den Veranstalter zu senden. Zumindest machen sie einen kleinen Ausschnitt der Problematik sichtbar.

Euer Nenngeld wird nach Erstattung durch den Veranstalter an Euch zurückgezahlt. Alternativ kann Euer Nenngeld auch für eine der kommenden Veranstaltungen gut geschrieben werden.

Wir denken das es besser so ist, als eine total misslungene Veranstaltung zu erleben. Das Ganze tut uns sehr leid und ihr könnt davon ausgehen, dass die nächste "Party" wieder Spaß für alle bringen wird. Dafür werden wir sorgen.

German Supermono Association
www.supermono.de

Wat betreft dat probleem met die Supermoto:

Der Start von 10 von Dir selektierten GSA-Fahrern in einem Starterfeld von insgesamt 39 umherrutschenden Supermotos ist aus Sicherheitsgründen für uns nicht akzeptabel. Die Supermotos fahren mit breitem Lenker aufrecht, drücken die Maschine in die Kurve, lassen das Hinterrad um die Ecke rutschen und kreuzen je Kurve 2 mal die Linie unserer Fahrer. Welche gefährlichen Situationen daraus entstehen, kennen wir aus der Vergangenheit. Mehrmals habe ich Dir mitgeteilt, dass wir mit den Supermotos in Bremerhaven nicht starten werden. 3 Tage vor der Veranstaltung stellt sich nun entgegen unserer Vereinbarung genau das heraus.
Wir lösen uns deshalb von sämtlichen Vertragsbeziehungen.

Tja. Die dingen gebeuren in Nederland ook, zie de eenzijdige wijziging in het programma van de Ducati Clubraces.